Uczcili wolność i Boga zarysem sprężonych ud. Kobiety zbierały węgle sińce opadłe na mróz. Któż pięć brzuchów zachował prześwietnej rzeczpospolitej? Patrzyłeś na to wieczorem i w tobie niepokój rósł. Nad miastem gołębie okrwawił zachód i głód. To śnieg różowiał od… Read More ›
Rozdzielać pomiędzy widzów, jak jabłka, mądrość widzianych rzeczy, to znaczy: być tobą, chłopcem, który już pożarł rodzinnowiejskich 7 lat i patrzy przez szyby wagonu na świat mijający opodal. Przedmioty nie przeczą pokrewieństwu, któreś im dowiódł: możesz wszystko porównać do morza,… Read More ›
Originally posted on Zapisz.blog:
„Mam swoją definicję inteligenta, którą uważam za ścisłą. Inteligent to czytelnik książek. Nie sądzę, aby inne definicje, układane przez socjologów, oddawały lepiej treść tego, co u nas i w Rosji rozumie się pod tym słowem.…
Wśród lasów czarnozielonych pod srebrnie zastygłą rosą Tak samo z Bogiem niezmiernym, jak z chwastem najlichszym mówiąc Rozpięci na krzyżach smutku skrzydłach chmurnego patosu Miłością świat chcemy objąć, jak Ziemię opina równik. Lecz świat zanadto nas przerósł, wizje się nasze… Read More ›
Kobiety białe i pulchne, jak śnieg przygrzany słońcem kocim, niedbałym ruchem trą się o męskie ramiona. Wtulają ciepłe barki z lekka zaróżowione pod skrzydło spojrzeń łakomych rozpiętych jak opończe. Śniade i chude dziewczyny, których brunatne piersi sterczą zuchwale pod tiulem,… Read More ›
Oto nasze wigilijne Dziady siano wolności biały obrus śniegu krwią przestrzelony gwiazda znad Sybiru ta sama ponad kromką chleba soloną łzami Znowu łamiemy się opłatkiem polskiego losu noc w ciemnościach brodzi triumfalnie buczy radio w eterze zagłuszają prawdę że Bóg… Read More ›
Pójdźmy wszyscy do stajenki, do Jezusa i Panienki: Powitajmy Maleńkiego, i Maryję Matkę Jego. Witaj Jezu ukochany, od Patryarchów czekany, Od Proroków ogłoszony, od narodów upragniony. Witaj Dziecineczko w żłobie, wyznajemy Boga w Tobie, Coś się narodził tej nocy, byś… Read More ›
Strach o najbliższych, największy wróg, z którym tak trudno walczyć. Natarczywe myśli kłębiące się pod czaszką. Każde niepokojące zdarzenie, każdy zaskakujący epizod – jak ostrzeżenie, jak groźne memento. Oczywiście, epizod to jeszcze nie wyrok. Ale zdajesz sobie dobrze sprawę, że… Read More ›
Przechodzą zimno dni bez twarzy; Mimo, że są kwietniki, ta biżuteria wiosny i jej imię. W dole rzeka i mglisty szept parowych statków lśni bezładnie Odpychając góry. Słońce, spóźniony rybak, zapuszcza w park ostrożnie wędkę cieni. W rzece łamany obraz… Read More ›
Maisons-Laffitte, 13 grudnia Ani słowa. Prócz daty, ani słowa. 16 grudnia Wieczorem wpadł Iks, człowiek rozsądny, spokojny, z tytułu swoich zajęć dobrze zorientowany. Z Polski wyjechał w przeddzień puczu, dowiedział się o nim w pociągu za granicą. Czeka teraz… Read More ›
Zapisz.blog 