Homilia do tekstów: Iz 60,1-6 i Mt 2,1-12 wygłoszona w kościele xx. Zmartwychwstańców w Wiedniu w uroczystość Objawienia Pańskiego 1982 roku, w 25. dniu stanu wojennego.

„Oto ciemność okrywa Ziemię i gęsty mrok spowija ludy”.

Prorok mówi o tej godzinie, którą aktualnie przeżywamy w naszej Ojczyźnie od 13 grudnia. Ale wsłuchajmy się w dalsze słowa Proroka, słowa nadziei:

„Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło… a ponad tobą jaśnieje Pan.”

Także to spełnia się na naszych oczach:

„I pójdą narody do twojego światła.”

Musimy popatrzeć w świetle wiary, w świetle tego, co mówi Pismo święte, na obecną chwilę historii. Ostatecznie Bóg pozostaje Panem, wszystko jest w Jego ręku. Jeżeli chwilowo dopuszcza pozorne zwycięstwo mocy ciemności, to tylko po to, żeby potem pełniej zajaśniała Jego prawda, Jego sprawiedliwość, Jego miłość. Historia, o której mówi dzisiejsza Ewangelia, powtarza się, nieraz już powtarzała się w dziejach ludzkości. Jaką to sytuację ukazuje nam dzisiejsza Ewangelia?