Pójdźmy wszyscy do stajenki, do Jezusa i Panienki:
Powitajmy Maleńkiego, i Maryję Matkę Jego.

Witaj Jezu ukochany, od Patryarchów czekany,
Od Proroków ogłoszony, od narodów upragniony.

Witaj Dziecineczko w żłobie, wyznajemy Boga w Tobie,
Coś się narodził tej nocy, byś nas wyrwał z czarta mocy.

Witaj Jezu nam zjawiony, Witaj dwakroć narodzony,
Raz z Ojca przed wieków wiekiem, a teraz z matki człowiekiem.

Któż to słyszał takie dziwy, Tyś człowiek i Bóg prawdziwy,
Ty łączysz w Boskiej osobie, Dwie natury różne sobie.

Tyś świat stworzył, a świat Ciebie, nie poznał, mając wśród siebie
Idziesz dla jego zbawienia, on Ci odmawia schronienia.

Za to u świata ubogich, ale w oczach Twoich drogich,
Pastuszków którzy czuwali, wzywasz by Cię przywitali.

O szczęśliwi pastuszkowie! Któż radość waszą wypowie:
Czego Ojcowie żądali , wyście pierwsi oglądali.

Obietnica w raju dana, dziś została wykonana:
Boże jakżeś miłosierny! w darach hojny w słowach wierny.

Takeś świat ten umiłował, I żeś Syna nie żałował:
Zesłałeś Go na cierpienia, od samego narodzenia.

Jezu nasze kochanie, czemu nad niebios mieszkanie
Przekładasz nędzę, ubóstwo, i wyniszczasz swoje Bóstwo?

Miłości to Twojej dzieło, Z miłości początek wzięło:
Byś nas zrównał z Aniołami, poniżasz się między nami.

Spraw to Jezu Boskie Dzićcię, niech Cię kochamy nad życie;
Niech miłością odwdzięczamy, miłość której doznawamy.

Święta Panno Twa przyczyna, niech nam wyjedna u Syna ;
By to Jego narodzenie, zapewniło nam zbawienie.

Źródło: „Pastorałki i kolędy czyli wesołe piosnki ludu”, Kraków 1871

Kategorie:Źródła