Łańcuch pokoleń łączący nas z naszymi przodkami. Korowód narodzin, chrztów, ślubów i pogrzebów. Czterowymiarowa (jeżeli czas uznamy za czwarty wymiar) sieć dat, nazwisk i miejsc, układająca się w coraz bardziej rozgałęzione, coraz bardziej skomplikowane drzewo.

A przecież, tych wszystkich ludzi, choć tak bardzo różnych, coś jednak łączy, coś nieskończenie mocniejszego od więzów krwi. Szczególnie na polskiej ziemi, łańcuch pokoleń jest jednocześnie łańcuchem wiary, przekazywanej z ojca na syna i z matki na córkę. Pierwsze modlitwy, pierwsze „Ojcze Nasz” i „Zdrowaś Mario”, wypowiadane ustami dziecka zarówno dziś, jak i przed wiekami. Pierwsze zetknięcie z tajemnicą sacrum w parafialnym kościele, pierwsze doświadczenie wspólnoty wykraczającej poza jedynie rodzinne więzi. Wieczerze wigilijne i wielkanocne śniadania. Pierwsze sakramenty przeżywane tak intymnie, a jednak wśród swoich. Nie sposób zrozumieć tajemnicy wspólnoty, jaką jest Kościół, bez uprzedniego zrozumienia tajemnicy wspólnoty, jaką jest rodzina. Drzewo, które jednocześnie rozgałęzia i się zwęża, bo jego pień oparty jest na fundamencie wiary w Chrystusa.

Drzewo genealogiczne, które jesteśmy w stanie rozrysować przy pomocy dostępnych nam narzędzi, zazwyczaj skończy się na kilku pokoleniach. Nazwiska naszych przodków w XX i XIX wieku jesteśmy w stanie odnaleźć bez większego problemu, do niektórych z nich będziemy potrafili przypisać daty z XVIII wieku, ale potem ślad się urywa. A przecież oni również mieli swoich ojców i matki, ich również ktoś nauczył pacierza, ktoś zaprowadził po raz pierwszy do kościoła, ktoś nauczył czytać Ewangelię. I gdybyśmy zamiast drzewa krwi, potrafili narysować drzewo wiary, to w ostatecznym rozrachunku, idąc wstecz przez kolejne wieki, dojdziemy w prostej linii aż do pierwszych chrześcijan, za nimi Apostołów – aż do samego Chrystusa. „Ja jestem krzewem winnym, wy latoroślami”. Dziś Dzień Zaduszny. Pomyślmy o tych wszystkich, których znamy i nie znamy, dzięki którym możemy zmówić nad ich grobami „Wieczny odpoczynek”.

Kategorie:Farrago rerum, Źródła

Tagi: Przemysław Piętak