Kruche bywają ściany domów gdy pocisk wojny godzi w domy. Nie płaczcie polskie dzieci w schronach. Będziemy oszczędzali gromów. Nie chcemy ranić waszych miast. Nie chcemy ranić waszych wsi. Najszybszym frontem przez wasz kraj będziemy tropiąc wroga szli. Więc najmniej… Read More ›
(Jarosław Iwaszkiewicz) … Adamek otworzył z trudem drzwi o zardzewiałych zawiasach i stanął na progu swego dawnego studenckiego pokoiku z czasów Kijowskich. (Ach zielone trawy i trawy białe. Gdzie jesteście mozelowe sukienki i obłoki wezbrane pianą izotermy… Zapomniała już pani… Read More ›
Opublikowany przed kilkoma laty przez Wydawnictwo Literackie tom korespondencji pomiędzy Czesławem Miłoszem a Arturem Międzyrzeckim i Julią Hartwig jest niezwykle interesującą lekturą, między innymi dlatego że Miłosz, z Międzyrzeckim i jego żoną blisko zaprzyjaźniony, pozwalał sobie w listach na szczerość… Read More ›
I cóż, że z wirujących linii Nieskończoność perspektywy układa Jeśli Ford ogłosił bezrobocie aniołów I stanęła transmisja mlecznej drogi. Ręce ziemi ku niebu rosną, Rwą jak kwiaty i precz ciskają gwiazdy – Na ślepym torze katastrofą Pijaną kończymy jazdę I… Read More ›
To zwierciadło przedłużyło ciebie o złudzenie, wyzwolona od siebie stałaś i bardziej prawdziwa. To tylko załamane w twych oczach po raz pierwszy nie zapadło się niebo. Kiedy usta spadły na usta, tafla lustra zmartwiała parą oddechu. To woda świat podwoiła… Read More ›
Epoka liberalizmu, której początek sięga znacznie dalej w głąb historii, niż to się potocznie przyjmuje, bo aż do renesansu, wytworzyła specyficzne pojęcie tzw. artysty, czyli człowieka obdarzonego talentem, który z tej racji stoi ponad normami”, obowiązującymi zwykłych ludzi. U schyłku… Read More ›
Było życzeniem zespołu ludzi nauki i praktycznego rzeczoznawstwa, którzy zapoczątkowali wykłady ściśle gospodarcze w Zakopanem, ażeby w szeregu odczytów poświęconych zobrazowaniu potrzeb i nasuwających się zagadnień życia społecznego na chwilę najbliższą — znalazł się również krótki wykład o roli literatury… Read More ›
PANNA: Barometry pulsują rtęcią. Fale epok biją o granit. Izobary barwione cynobrem pełzną w strefie strzyżonych traw. Żony wierne i w pasie wcięte, do niewieścich gotowe spraw, pachnidłami suto się maszczą i nieskromny wdziewają aksamit. W srebrny oksyd północ przetapia… Read More ›
Kraków, maj 1922 Wiek dwudziesty nie umiał przyjść na świat. Czternaście lat po swoim chrzcie embrionował jeszcze w ogonie swego poprzednika. Był cieniem jego ciała, echem jego głosu. Nie posiadał własnego oblicza, posiadał tylko własny numer: dwadzieścia. Wprawdzie już przed… Read More ›
W poprzek — wpław — przepłynąć życie — prując czas jak płótno piersią (wpław: najżywszą — wpław: najczulszą — wpław: najtkliwszą — wpław: najszczerszą), kochać własne mocne mięśnie w smukłych rękach, w prężnych nogach — własnym sercem jak gotykiem wkłuć… Read More ›
Zapisz.blog 