„Jesteśmy świetnymi aktorami Kiepskiego melodramatu (“Melodramat” Janusza Warmińskiego) Świetnymi aktorami na pewno. Zawsze było to godne podziwu. Poza tymi mistrzowskimi “wdechowcami” intelektualnymi. Ale nie kiepskiego melodramatu lecz szmiry; ponurej szmiry, która dziś, w świetle coraz to nowych obnażań dusz intelektualnych… Read More ›
Artykuły
Czesław Miłosz – „Kolorowym atramentem” [1945]
Czytałem przez pierwszy rok wojny prasę konspiracyjną z zapałem, przez drugi rok z zainteresowaniem, potem z niechęcią, a potem już tylko z rzadka brałem ją do ręki. Bezmiary głupstw, które wypisywali anonimowi dziennikarze usposabiały czytelnika ponuro i dzisiaj jeszcze wracają… Read More ›
Czesław Miłosz – „Odpowiedź” [1951]
W związku z moim artykułem w majowym zeszycie „Kultury” wypowiadano pewne uwagi na łamach pism emigracyjnych. Uwagi te wydają mi się interesujące, dlatego spróbuję się nad nimi w liście zastanowić. 1) Od września 1939 upłynęło niemal dwanaście lat i w… Read More ›
Sergiusz Piasecki – „Były poputczik Miłosz” [1951]
Przeczytałem w „Kulturze” (nr 45/46) artykuł Juliusza Mieroszewskiego „Sprawa Miłosza”. Autor twierdzi, że Miłosz nie jest nawet oportunistą i że „tego rodzaju postawa [nieufność do „nawróconego” Miłosza] jest obelgą dla narodu polskiego”. Jeśli uwzględnimy inne podobne głosy, okaże się że… Read More ›
Czesław Miłosz – „NIE” [1951]
To, o czym powiem, można nazwać historią pewnego samobójstwa. Jest to historia dość pouczająca i różna od opisów otrucia się z przyczyny miłosnego zawodu. Ponieważ wplątane są w nie sprawy, które zaprzątają umysły znacznej liczby ludzi na świecie, zasługuje –… Read More ›
Witold Gombrowicz – Aby uniknąć nieporozumienia [1937]
Przed kilku dniami ukazała się moja książka pt. Ferdydurke. Ponieważ jest to utwór napisany w sposób dość oddalony od normalnej literatury, pragnąłbym zapobiec dezorientacji krytyki. Nie idzie mi o ocenę artystyczną, ale o to, aby z książki tej nie zrobiono… Read More ›
Witold Gombrowicz – „Atmosfera i kot. W odpowiedzi p. J. Andrzejewskiemu” [1935]
P. Jerzy Andrzejewski zamieścił w ostatnich numerach „Prosto z Mostu” dwa wielkie artykuły przeciwko młodej literaturze, wymieniając przygodnie z nazwisk Chorowańskiego, Rudnickego, Uniłowskiego, Schulza i mnie. (Mówiąc nawiasem, Schulz, którego świetny debiut w roku ubiegłym, „Sklepy cynamonowe” wywołał sensację w… Read More ›
Jerzy Andrzejewski – „Samotne pokolenie” [1935]
Każdy z młodych może na głos zawołać: moja wczesna młodość została zatruta, zapaskudzona! I będzie miał po tysiąckroć rację, żądając zdania od starszych rachunku. Bo co dało społeczeństwo tym wszystkim, którzy dorastali w pierwszej połowie lat dwudziestych? Co młodzi wynieśli… Read More ›
Jerzy Andrzejewski – „Uwagi o młodości” [1937]
Literatura rzadko kiedy kładzie wieńce chwały na skronie młodzieńców. Wprawdzie Grecy zaklęli swego boga poezji w kształt młodego i promiennego mężczyzny. Wprawdzie dziewięć muz otaczających Apolla oddychało wieczną młodością. Ale ta sama starożytność przynosi nam ze swojej głębokości postać ślepego… Read More ›
Jerzy Andrzejewski – „Jeśli jednak umrze…” [1936]
Jeśli ziarno pszeniczne nie padnie w ziemię i nie umrze, pozostaje samo jedno; jeśli jednak umrze, obfity plon przynosi. Św. Jan 12,24. Edmund Jaloux, należący do najwnikliwszych i najczujniejszych krytyków francuskich, poruszył w jednym ze swoich ostatnich artykułów („Nouvelles Litteraires”… Read More ›
