Epoka liberalizmu, której początek sięga znacznie dalej w głąb historii, niż to się potocznie przyjmuje, bo aż do renesansu, wytworzyła specyficzne pojęcie tzw. artysty, czyli człowieka obdarzonego talentem, który z tej racji stoi ponad normami”, obowiązującymi zwykłych ludzi. U schyłku… Read More ›
Przez kwestię Polski rozumiem sytuację międzynarodową naszego kraju, płynące stąd korzyści i ograniczenia. Natomiast sprawą polską nazywam sposób, w jaki społeczeństwo i władze PRL urządzają nasze sprawy wewnętrzne, w ramach realnie istniejącej kwestii Polski, tzn. w ramach porządku europejskiego i… Read More ›
Tak jak w czasach PRL, gdy lektura emigracyjnych książek dawała czytelnikom w Polsce poczucie chociaż chwilowego uwolnienia od absurdów opresyjnego systemu, tak i teraz, odkrywanie tych samych autorów pozwala oderwać się od jałowej współczesności. Gdy polska rzeczywistość przygnębia pustką nieistotnych… Read More ›
Studium o mesjanizmie, o gruntownie rewizjonistycznym i nowoczesnym podejściu do pojęcia, które spętało całe pokolenia Polaków, dając im religię Ojczyzny jako zastępczą namiastkę walki o nią, byłoby zapewne najlepszą formą skończenia z urokiem rzeczy przedawnionych, a mimo to nieustannie działających…. Read More ›
Murti-Bing Pod tym tytułem ukazał się w lipcowym zeszycie „Twenieth Century” rozdział z książki Czesława Miłosza o „intelektualistach w krajach demokracji ludowej”. Miłosz zapożyczył to słowo z Nienasycenia S.I. Witkiewicza, gdzie oznaczało ono nazwę pastylek używanych przez armię mongolską do zaszczepiania ludziom… Read More ›
Robert Tekieli w felietonie „Gdzie pan dziś jesteś, panie Mrożek?”, w najnowszej „Gazecie Polskiej”, pisze: „Co musieli przeżywać ludzie tak inteligentni przecież i wrażliwi jak Sławomir Mrożek, widząc pod koniec lat 80., że sowiecki Mordor, któremu służyli, upada? Wiedzieli, że… Read More ›
Od redakcji: w 50-tą rocznicę śmierci Mieczysława Grydzewskiego, publicysty, dziennikarza oraz redaktora, przed wojną „Skamandra” i „Wiadomości Literackich”, a po wojnie, w emigracyjnym Londynie, tygodnika „Wiadomości”, przypominamy jego artykuł z 1951 roku poświęcony Czesławowi Miłoszowi. Artykuł ukazał się niedługo po… Read More ›
„Ostatnie opowiadanie Jarosława jest ohydne, należałoby go kopnąć w tłusty zad” – 12 lipca 1971 pisze w liście Janina Miłosz, żona poety, do Jerzego Andrzejewskiego. „Zwariował niestety na starość. W ogóle ta obrzydliwość siedziała w nim zawsze. Był to zatruwacz… Read More ›
W liście Jarosława Iwaszkiewicza do Czesława Miłosza z 9 stycznia 1950 znajdziemy następujący passus, dotyczący paryskiej „Kultury”: „Cóż za bezbrzeżna naiwność, a raczej głupota. Im się zdaje, że można błam futra schować do szafy i wyciągnąć go po 20 latach,… Read More ›
Czytelnicy znają przebieg małego, lecz prawdziwego dramatu jaki zdarzył się pomiędzy nimi, a Brunonem Schulzem i mną, w ostatnim numerze Studio. Ponieważ ja wywołałem dramacik, mnie przystoi wygłosić jego morał. Sens sprowokowanego przeze mnie eksperymentu w najprostszym ujęciu przedstawia się,… Read More ›
