Gustaw Herling-Grudziński do Jerzego Giedroycia, 17 października 1947: „Czy Bobkowski pisze, czy pedałuje? – bo to są, zdaje się, dwie główne pasje jego życia.” Gustaw Herling-Grudziński do Jerzego Giedroycia, 9 grudnia 1958: „Ostatni numer „Kultury” jest doskonały. Część poświęcona Pasternakowi… Read More ›
Od redakcji: w 50-tą rocznicę śmierci Mieczysława Grydzewskiego, publicysty, dziennikarza oraz redaktora, przed wojną „Skamandra” i „Wiadomości Literackich”, a po wojnie, w emigracyjnym Londynie, tygodnika „Wiadomości”, przypominamy jego artykuł z 1951 roku poświęcony Czesławowi Miłoszowi. Artykuł ukazał się niedługo po… Read More ›
Noc Sylwestrowa w Teatrze Polskim Dziś, w noc Sylwestrową, począwszy od godziny 11, Teatr Polski rozbrzmiewać będzie huczną wesołością dzięki atrakcyjnemu programowi, który wykonają pp. Mrozińska, Szmolcówna (taniec), Kamińska, Brydzińska, Modrzewska, Brydziński, Grabowski, Jaracz, Leszczyński, Siemaszko, Szarski i Biernacki. Clou… Read More ›
Czytelnicy znają przebieg małego, lecz prawdziwego dramatu jaki zdarzył się pomiędzy nimi, a Brunonem Schulzem i mną, w ostatnim numerze Studio. Ponieważ ja wywołałem dramacik, mnie przystoi wygłosić jego morał. Sens sprowokowanego przeze mnie eksperymentu w najprostszym ujęciu przedstawia się,… Read More ›
W miesięczniku literackim Studio znajdujemy na miejscu naczelnym próbkę korespondencji między p. Witoldem Gombrowiczem i p. Brunonem Schulzem. Najpierw pisze p. Gombrowicz, do p. Schulza, następnie p. Schulz do p. Gombrowicza i wreszcie raz jeszcze p. Gombrowicz do p. Schulza…. Read More ›
Bruno, stary dzieciaku, jak my wszyscy zresztą! Wyznaję, że nie miałem zamiaru zabierać głosu powtórnie w tym numerze Studio. Gdy jednak Bogusław dał mi do przeczytania Twoje pismo, od razu pojąłem, że nie mogę nawet na okres miesiąca zostawić publiczności… Read More ›
Chciałbyś mnie zwabić, drogi Witoldzie, na arenę obstawioną ze wszech stron ciekawością tłumu. Chciałbyś mnie widzieć, rozjuszonego byka, w pogoni za wiejącą płachtą pani doktorowej, jej powiewny peniuar koloru amarantu ma Ci służyć za kapę, poza którą czekają mnie sztychy… Read More ›
Mój dobry Bruno, Bogusław chce abyśmy pisywali mu w Studio – czy nie lepiej jednak sobie pisać w Studio? – a najlepiej chyba do siebie pisywać? – tak do siebie wzajem pisać najprzyjemniej, o ileż rozkoszniej wystrzelić, celując w konkretną… Read More ›
Stan duszy, z którego zrodziła się ta dziwaczna i męcząca książka, jest ważniejszy i o wiele bardziej interesujący niż ona sama. Ten stan – w innych rejestrach duchowych – wyraził kiedyś Dostojewski „jękiem”: Boże, ja mira Twojego nie prinimaju! I… Read More ›
W pełnym biegu, bez wytchnienia, bez spojrzenia poza siebie, przetaczają się dzisiaj zdarzenia w świecie z toru roku 1938 na tor roku 1939. Biją się nadal w Chinach i właśnie ze wzmożoną zaciętością koło Kantonu i w środku kraju poza… Read More ›
