Marzenia o wielkiej polskiej Europie środkowej, rozciągającej się od Bałtyku po Jadran i od Bałtyku po Morze Czarne nie może być tylko samą zabawą w słowa. I samo tylko upajanie się tym mirażem, czy nawet rozprzestrzeniane jak najszersze tej myśli… Read More ›
List do redaktora „Prosto z Mostu” Rzym, Angelicum, w styczniu 1938 r. Szanowny Panie Redaktorze! Muszę niestety zwrócić się do Sz. Pana z prośbą o wybaczenie mi niesłowności: dłuższego artykułu w sprawie totalizmu i liberalizmu nie mogę dostarczyć, przynajmniej obecnie…. Read More ›
Sąd… na wokandzie powództwo młodych o dziedzictwo – o spadek duchowy. Chcą czemuś służyć z takim hartem i mocą duchową, jak Spartanie, z taką ekstazą i ascetyzmem, jak średniowiecze, z taką wiarą w spełnianie się wielkiej epopei i z taką… Read More ›
I cóż, że z wirujących linii Nieskończoność perspektywy układa Jeśli Ford ogłosił bezrobocie aniołów I stanęła transmisja mlecznej drogi. Ręce ziemi ku niebu rosną, Rwą jak kwiaty i precz ciskają gwiazdy – Na ślepym torze katastrofą Pijaną kończymy jazdę I… Read More ›
Bruki są martwe i czcze, domy obrosłe pleśnią. Miarowo biją o miejski brzeg kwietnie i wrześnie. Dzień każdy spływa pomiędzy tłum jak ropa z otwartej rany. Słucha oślepły gotycki tum syreny o czwartej rano. Co wieczór reklam świetlnych tłok wbija… Read More ›
Epoka liberalizmu, której początek sięga znacznie dalej w głąb historii, niż to się potocznie przyjmuje, bo aż do renesansu, wytworzyła specyficzne pojęcie tzw. artysty, czyli człowieka obdarzonego talentem, który z tej racji stoi ponad normami”, obowiązującymi zwykłych ludzi. U schyłku… Read More ›
To zwierciadło przedłużyło ciebie o złudzenie, wyzwolona od siebie stałaś i bardziej prawdziwa. To tylko załamane w twych oczach po raz pierwszy nie zapadło się niebo. Kiedy usta spadły na usta, tafla lustra zmartwiała parą oddechu. To woda świat podwoiła… Read More ›
Czemu niebo z błękitnej satyny i obłoki z puszystej włóczki ciepłym dobrym okryciem nie spłyną na zziębniętych głodnych i maluczkich? Puch, puch lekki spirale kręci, tają gwiazdki na kołnierzach futer – A jak skręca wnętrzności głód? A jak idzie chłód… Read More ›
Znam Ciebie już od kilku dziesiątków lat, na ziemi zawieszonej w ciszy Dziecko przeznaczenia; twój obraz ubogi Jest zawsze pierwszym obrazem w jasności przebudzeń nad ranem Kiedy śledząc Kosmos w jego niemym locie Nagle czuję że wzrasta we mnie świat… Read More ›
Ostatnia Środa Literacka poświęcona była wyłącznie twórczości najmłodszych wileńskich poetów akademików Wszechnicy Batorowej. W zeszłym sezonie produkowali się na jednej ze śród najmłodsi poeci warszawscy, przedstawiciele z grupy Kwadryga, którzy w słowie wstępnym i w autorecytacjach zaznajomili literatów wileńskich i… Read More ›
