Skonał rok stary; z jego popiołów wykwita Fenix nowy; już skrzydła roztacza na niebie, Świat go cały nadzieją i życzeniem wita: Czegoż w tym nowym roku żądać mam dla siebie? Może chwilek wesołych? … Znam te błyskawice. Kiedy niebo otworzą… Read More ›
Mickiewicz
Adam Mickiewicz o Polakach i Żydach [1832]
Jesteście między cudzoziemcami, jako gospodarze szukający gości i spraszający ich na ucztę Swobody do domu swego. Pewny gospodarz głupi spraszając gości, pokazywał im naprzód w domu swoim miejsca gdzie zrzucają śmieci, i inne miejsca brudne, tak, iż ckliwość obudził, i… Read More ›
Adam Mickiewicz – [Broń mnie przed sobą samym]
Broń mnie przed sobą samym – maszże dość potęgi; Są chwile, w których na wskróś widzę Twoje księgi, Jak słońce mgłę przeziera, która ludziom złotą, Brylantową zdaje się, a słońcu – ciemnotą. Człowiek większy nad słońce wie, że ta powłoka… Read More ›
Adam Mickiewicz o pokrewieństwie Syryjczyków i Słowian [1843]
Niedawno uczony profesor w Lozannie, członek instytutu Belgijskiego, Hizeli, ogłosił dzieło rzadkie pod względem erudycji sumiennej, w którem usiłuje wyjaśnić geografię i etnologię Azji Mniejszej. Zdaniem jego ludy te muszą należeć do pokolenia Semskiego, i mniema że są armeńskie, ze… Read More ›
Adam Mickiewicz – „Literatura słowiańska wykładana w Kolegium francuzkiem. Lekcja V” [12 stycznia 1841]
Od czasu rozpoczęcia mojego kursu, codzień dochodzą mię listy uczonych Słowian, z zarzutami tyczącemi się już to całego planu, już niektórych szczegółów w moim wykładzie. Mówię o tej korespondencyi, bo ma ona swoje znaczenie, pokazuje jaki jest stan ruchu literackiego… Read More ›
Adam Mickiewicz – „Arcy-Mistrz” [1829?]
Jest mistrz, co wszystkie duchy wziął do chóru I wszystkie serca nastroił do wtóru, Wszystkie żywioły naciągnął jak struny! A wodząc po nich wichry i pioruny, Jedną pieśń śpiewa l gra od początku: A świat dotychczas nie pojął jej wątku…. Read More ›