Znam Ciebie już od kilku dziesiątków lat, na ziemi zawieszonej w ciszy Dziecko przeznaczenia; twój obraz ubogi Jest zawsze pierwszym obrazem w jasności przebudzeń nad ranem Kiedy śledząc Kosmos w jego niemym locie Nagle czuję że wzrasta we mnie świat… Read More ›
Ostatnia Środa Literacka poświęcona była wyłącznie twórczości najmłodszych wileńskich poetów akademików Wszechnicy Batorowej. W zeszłym sezonie produkowali się na jednej ze śród najmłodsi poeci warszawscy, przedstawiciele z grupy Kwadryga, którzy w słowie wstępnym i w autorecytacjach zaznajomili literatów wileńskich i… Read More ›
Poezja każdego języka jest jednym gospodarstwem, w którym spadkobiercy uprawiają grunt przygotowany przez ich ojców. Nieświadomie albo świadomie kontynuują dzieło zaczęte kilka wieków temu. Czy możliwe jest nazwanie tego, co ciągle w polskiej poezji się odnawia i może stanowi samą… Read More ›
WSTĘP Dezorientacja polskiej literatury. Biedni spece w sztuce pisania, krążą od jednej kapliczki literackiej do drugiej i szukają, szukają za wszelką cenę jakiejś racji, która by usprawiedliwiła ich prace. Dała sankcje. Rozgrzeszyła z błędów. Naokoło huczy olbrzymi świat, koła maszyn… Read More ›
Czytałem przez pierwszy rok wojny prasę konspiracyjną z zapałem, przez drugi rok z zainteresowaniem, potem z niechęcią, a potem już tylko z rzadka brałem ją do ręki. Bezmiary głupstw, które wypisywali anonimowi dziennikarze usposabiały czytelnika ponuro i dzisiaj jeszcze wracają… Read More ›
Opublikowałeś w „Trybunie Ludu” z 4 listopada atak na mnie, ukazując mój portret, w którym z trudnością mogłem siebie rozpoznać. Ten twój artykuł, w którym przedstawiasz mnie jako krwawego reakcjonistę czyhającego na życie polskich dzieci, jest napisany według wszelkich zasad… Read More ›
Niedawno w warszawskim „Świecie” ukazał się artykuł Edmunda Osmańczyka na temat pojęcia postępowości. Autor dochodził w nim do wniosku, że kryteria postępowości są trzy. Postępowym jest człowiek który 1) lubi Partię Komunistyczną, 2) lubi Soviet Union, 3) jest przeciwny rasizmowi…. Read More ›
Andrzej Bobkowski do Jarosława Iwaszkiewicza, 6 lutego 1948: Zupełnie się zgadzam z Tobą co do recenzji Miłosza. Słuchaj – wal mnie, gdzie popadnie – ale ja powiem więcej: to, co on napisał, jest w ogóle beznadziejne, niezdarne i musiałem się… Read More ›
Jak większość chłopców, zbierałem namiętnie znaczki pocztowe. W sklepiku, oświetlonym słabo łojówką, albo lampką naftową, spędzałem zaczarowane chwile wielkich możliwości, grzebiąc w zeszycie, w który właścicielka wklejała różnobarwne dowody istnienia zamorskich, cudacznych krajów. Mogłem wybrać pomiędzy Guyaną Francuską z tygrysem… Read More ›
Tekst ukazał się również na blogu autora: Teologia Polityczna W nowej książce Jakuba Lubelskiego poświęconej zmaganiom polskich literatów z religijnością, wśród znakomitych esejów o Bobkowskim, Gombrowiczu i Brzozowskim (że wymienię tylko autorów mi najbliższych), bardzo zabrakło mi jednego nazwiska –… Read More ›
