Poezja każdego języka jest jednym gospodarstwem, w którym spadkobiercy uprawiają grunt przygotowany przez ich ojców. Nieświadomie albo świadomie kontynuują dzieło zaczęte kilka wieków temu. Czy możliwe jest nazwanie tego, co ciągle w polskiej poezji się odnawia i może stanowi samą… Read More ›
pstro, pstrawo.. pstrokato… lato… białe – czerwone – zielone szale – falbany falują, szaleją w alejach.. upał opala owale i smaży dekoltaże, gdzie zerka lalkowaty lowelas w lakierkach… kokota łasi łażącego kota.. wszystko odziane mniej – niż cieniej od cienia… Read More ›
Dzisiaj chciałabym opowiedzieć o tym, co sprawiło, że zaczęłam czytać poezję i bardziej ją rozumieć. Nie pamiętam dokładnie, kiedy po raz pierwszy natknęłam się na „Przedśpiew” Leopolda Staffa, ale to właśnie on sprawił, że polubiłam wiersze. Wcześniej bywało oczywiście tak,… Read More ›
Gdy naiwnie słucham Chopina chleb poranny chrupiąc co niedziela gra trąbka zwołująca wartę w przedsionku parlamentu Uśmiech na wargach rozkwita róża o sercu z diamentu jak lśniący miecza błysk aureola nad głową posągu Liryczne opryszki w zaułkach wyciągają torebki amerykankom… Read More ›
Napisałem wiersz. A właściwie, napisał go za mnie komputer. Konkretnie, niewielki tablet iPad mini. Zainstalowałem dziś nową klawiaturę SwiftKey, która – dysponując zaawansowanymi algorytmami i czymś w rodzaju sztucznej inteligencji – podpowiada piszącemu kolejne słowa, w ten sposób oszczędzając czas… Read More ›
Nocą biały księżyc syci zmysły. Na tyle, że nie jem śniadania. Głód ma inny charakter. Oczekuje strawy o zaokrąglonych dużych literach. Wytłuszczone pierwsze wpadają w oko. Zapomina się o przyziemnym o tej porze nabrzmiałym niebie. Pozostaje w tym samym miejscu… Read More ›
