„To nieprawda, że jestem chory, któż powiedział, że konam? To nieprawda, po stokroć nieprawda i jeszcze dziś zaraz, natychmiast muszę powiedzieć ludziom o tym, co donosi gazeta! Niech wiedzą!” Gazeta z dnia 13 stycznia 1945 roku donosiła o rozkazie Marszałka… Read More ›
Soclit
Roman Hussarski – „Koniec świata” [1952]
Sklepikarz z Abeville z dnia na dzień oczekuje końca świata O Francjo słodka w jakiż mrok kryje się człowiek w trwodze prąd przed sumieniem ponad miastami płyną obłoki gwiazdy spadają – i nic się nie zmienia. Straganiarz nim kosze wyciągnie… Read More ›
Włodzimierz Słobodnik – „Rękawiczki” [1951]
Gdy łódzki wieczór gwiazdami Zadymionymi świecił, Włókniarki zbierały odzież Dla koreańskich dzieci. A miały dwie gorycze W oczach matczynych i ludzkich: Złą gorycz dymów wojennych I dobrą gorycz – łódzkich. Dałaś im rękawiczki Wełniane, w których rękom Jak ptakom w… Read More ›
K.I. Gałczyński – „Poemat dla zdrajcy” [1951]
Tu gdzie szarą wiklinę iskrami stroi słońce, zaś wiatr ptakami; tu gdzie Wisła jak synogarlica grucha falą płynąc do księżyca; tu gdzie z dębu jemioła migotliwa silnie złoci się, gdy dnia przybywa, tu mój dom, w nim kos mój gwiżdże,… Read More ›
K.I.Gałczyński – „Rozmowa z przechodniem” [1949]
Przepraszam, czyje to mieszkanie? Z tym kandelabrem? Tak. To moje. Śliczne mieszkanie. Chyba ze trzy pokoje. A ten walc? To córeczka przy fortepianie. A ten fotel? To babcia w nim czyta gazety. A ten kotek? Wie pan, tak miło z… Read More ›
Pisarze o pokoju [1951]
Jarosław Iwaszkiewicz W noc oświetloną podnosi żuraw Jak ptak olbrzymi u wodopoju Nad nowym domem cegieł górę: Narodowy Plebiscyt Pokoju. Ponad podmiejskim wiosennym sadem W zmierzchu, w różowym spokoju Krąży gołębi białych gromada: Narodowy Plebiscyt Pokoju. W wyniosłej sali ktoś… Read More ›
Witold Wirpsza – „Cztery wiersze do syna” [1951]
PRZEBUDZENIE Od blasku słońca się budzisz, A nie od trzasku bomby. Tego nam obu nie wolno Zapomnieć. Lecz pozwól, że dzisiaj z nas obu Ja tylko będę znał wszystko. Dowiesz się później, z historii, Że trzydziesty ósmy równoleżnik był blisko…. Read More ›
Wisława Szymborska – „Rówieśnice” [1951]
Do siebie samej w latach późnych na czas młodości odchodzącej piszę i dziś już tworzę w sobie pogodną zgodę na te lata gdy pocałunki innym ustom, gdy pocałunki młodszym ustom, gdy radość, gniew i ból miniony jawnie zapiszą się na… Read More ›
Wisława Szymborska – „Ten dzień” [1953]
Jeszcze dzwonek, ostry dzwonek w uszach brzmi. Kto u progu? Z jaką wieścią, i tak wcześnie? Nie chcę wiedzieć. Może ciągle jestem we śnie. Nie podejdę, nie otworzę drzwi. Czy to ranek na oknami, mroźna skra tak oślepia, że dokoła… Read More ›
Wisława Szymborska – „Żołnierz radziecki w dniach wyzwolenia do dzieci polskich mówił tak:” [1951]
Kruche bywają ściany domów gdy pocisk wojny godzi w domy. Nie płaczcie polskie dzieci w schronach. Będziemy oszczędzali gromów. Nie chcemy ranić waszych miast. Nie chcemy ranić waszych wsi. Najszybszym frontem przez wasz kraj będziemy tropiąc wroga szli. Więc najmniej… Read More ›