Dwa są dzisiaj narody, które stoją nie pod człowiekiem, ale pod ideą narodową, nad każdym człowiekiem, choćby najwyżej stojącym, ulatującą. Idee obu tych narodów są materialne i grube, wszakże silne są, bo niby chęć jedną i żądanie całego narodu wyobrażają…. Read More ›
słowacki
Z listów Juliusza Słowackiego [1843-1848]
„Wszystko na ziemi robić można, byle zawsze przed oczyma mieć drogę prostą, jedną gwiazdę – Boga – zdobycie przez ducha swego czynami ciała nieśmiertelności ducha” (Do matki, 28.XI.1843) „Zatrudniony jestem bardzo, bo mi znów jakby mocne pchnięcie od Boga przyszło… Read More ›
Juliusz Słowacki do Zofii Mielęckiej [8 września 1848]
Bracie najmilszy Sofossie – dlaczegoś wątpił? Tymi słowy, którymi Pan Jezus zgromił tonącego Piotra, odpowiadam ci – bom cię spotkał także w morzu świata tonącą – i rzekłem do ciebie: „Chodź – i stań ze mną razem na fali najwyższej… Read More ›
Juliusz Słowacki – „Genezis z Ducha” [1844]
Na skałach Oceanowych postawiłeś mię, Boże, abym przypomniał wiekowe dzieje ducha mojego, a jam się nagle uczuł w przeszłości Nieśmiertelnym, Synem Bożym, stwórcą widzialności i jednym z tych, którzy Ci miłość dobrowolną oddają na złotych słońc i gwiazd girlandach. Albowiem… Read More ›
Juliusz Słowacki – „Rzym” [1836]
Nagle mię trącił — płacz na pustym błoniu: „Rzymie! nie jesteś ty już dawnym Rzymem”. Tak śpiewał pasterz trzód, siedząc na koniu. Przede mną mroczne błękitnawym dymem Sznury pałaców pod Apeninami, Nad nimi kościół ten… co jest olbrzymem. Za mną… Read More ›