Bruno, stary dzieciaku, jak my wszyscy zresztą! Wyznaję, że nie miałem zamiaru zabierać głosu powtórnie w tym numerze Studio. Gdy jednak Bogusław dał mi do przeczytania Twoje pismo, od razu pojąłem, że nie mogę nawet na okres miesiąca zostawić publiczności… Read More ›
Chciałbyś mnie zwabić, drogi Witoldzie, na arenę obstawioną ze wszech stron ciekawością tłumu. Chciałbyś mnie widzieć, rozjuszonego byka, w pogoni za wiejącą płachtą pani doktorowej, jej powiewny peniuar koloru amarantu ma Ci służyć za kapę, poza którą czekają mnie sztychy… Read More ›
Mój dobry Bruno, Bogusław chce abyśmy pisywali mu w Studio – czy nie lepiej jednak sobie pisać w Studio? – a najlepiej chyba do siebie pisywać? – tak do siebie wzajem pisać najprzyjemniej, o ileż rozkoszniej wystrzelić, celując w konkretną… Read More ›
Mój drogi! Piszę do ciebie ten list, gdyż odszedłeś zbyt nagle; odwróciłeś się i znikłeś szybko w mroku. Ja zostałem. I ponieważ nie wiem, czy zastanowiłeś się nad tym tak istotnym (przynajmniej dla mnie) faktem, muszę pisać. Muszę napisać tych… Read More ›
Moja Pani droga. Zupełnie podzielam Pani zdanie, że Żydzi tak jak i inni ludzie są naszymi bliźnimi i że prześladowanie ich jest niegodziwością, a że kiedy są zacni i to w pełnem słowa znaczeniu, to ich trzeba szanować i kochać… Read More ›
List do redaktora „Prosto z Mostu” Rzym, Angelicum, w styczniu 1938 r. Szanowny Panie Redaktorze! Muszę niestety zwrócić się do Sz. Pana z prośbą o wybaczenie mi niesłowności: dłuższego artykułu w sprawie totalizmu i liberalizmu nie mogę dostarczyć, przynajmniej obecnie…. Read More ›
Kochany Antoni – Wiele rzeczy i ludzi musiałeś już zobaczyć od czasu widzenia się naszego w stolicy Chrześcijaństwa – Nie mogłem Was dogonić, jak to sobie życzyłem – bo raz, że silna dość choroba zaskoczyła mię w Rzymie, drugi raz,… Read More ›
„Wszystko na ziemi robić można, byle zawsze przed oczyma mieć drogę prostą, jedną gwiazdę – Boga – zdobycie przez ducha swego czynami ciała nieśmiertelności ducha” (Do matki, 28.XI.1843) „Zatrudniony jestem bardzo, bo mi znów jakby mocne pchnięcie od Boga przyszło… Read More ›
Bracie najmilszy Sofossie – dlaczegoś wątpił? Tymi słowy, którymi Pan Jezus zgromił tonącego Piotra, odpowiadam ci – bom cię spotkał także w morzu świata tonącą – i rzekłem do ciebie: „Chodź – i stań ze mną razem na fali najwyższej… Read More ›
Mam czasem tak skłopotaną głowę, że niekoniecznie za zupełną logiczność pisań moich poufnych odpowiadać mogę i winienem. – Pisząc o położeniu Pani Glaubert, siostry hr. Bolesława Wielogłowskiego, który przyjaźnią śp. Generałowej zaszczycał się, wspomnieć zaniedbałem, albo raczej wspomnieć nie miałem… Read More ›
