Rozdzielała go od otaczającego świata tylko półprzezroczysta kotara nocy. Przemierzał słabo oświetloną ulicę, ukrywając się przed szeptem kamer, niemymi świadkami rzeczywistości, która nie była już jego. Miasto, które znał jak własną kieszeń, teraz pełniło rolę śledzącego go strażnika. Wszystko tutaj,… Read More ›
Wielkie okno przeszklone od podłogi do sufitu obecnie prezentowało jedynie matowy szary krajobraz; deszcz padał na powierzchnię miasta jak cienie upadłych snów. Dzięki oszklonemu pryzmatowi Tomasz mógł zobaczyć własne odbicie. Jego dłonie, niegdyś szybujące nad klawiaturą z powagą kreatora słów,… Read More ›
W wydanym przez Wydawnictwo Literackie w 2002 roku „Dzienniku” poety i prozaika Mieczysława Jastruna, nazwisko Czesława Miłosza pojawia się raptem na kilkunastu stronach. Warto jednak przytoczyć, co autor „Poematu o mowie polskiej” pisał na temat przebywającego od 1951 na emigracji,… Read More ›
Czym jest poezja, która nie ocala Narodów ani ludzi? (Czesław Miłosz, wiersz „Przedmowa” z tomu „Ocalenie”, 1945) Nie mogę się obudzić. Od ponad pół roku, od początku pandemii, żyję jak w półśnie, rozpięty pomiędzy rzeczywistością, a niepewnością czy ta rzeczywistość… Read More ›
Rozdział I – Światełko w Twoim tunelu Białe, rażące światło pojawiło się gdzieś w oddali, a oni poczuli nagle nieznaną im nigdy wcześniej lekkość ciała. Unieśli się delikatnie, tak jakby ważyli tylko kilka gramów, a prawo grawitacji przestało istnieć. Coś… Read More ›
Mam dwadzieścia pięć lat i urodziłem się w Mieście. Mam Matkę, Ojca i Brata. Żyją i mają się dobrze. Jestem żołnierzem i walczę razem z moimi towarzyszami – Przyjacielem, Kolegą i Kamratem. Niedługo Brat również do nas dołączy – Ojciec,… Read More ›
Zapisz.blog 