Z cyklu „Żywoty chimeryczne”: Istnieje pewien wyjątkowo groźny gatunek pasożyta, który swe obmierzłe jaja zwykł składać w starym papierze. Potwór ten, nazywany mylnie soliterem, usposobieniem swym rzeczywiście przypomina tasiemca, swojego krewniaka, lecz zamiast wnętrzności wołu lub świni, za miejsce chowu… Read More ›
Rozdział I – Światełko w Twoim tunelu Białe, rażące światło pojawiło się gdzieś w oddali, a oni poczuli nagle nieznaną im nigdy wcześniej lekkość ciała. Unieśli się delikatnie, tak jakby ważyli tylko kilka gramów, a prawo grawitacji przestało istnieć. Coś… Read More ›
Jan Maciejewski w najnowszym wydaniu „Plus Minus”, weekendowego magazynu „Rzeczpospolitej”, pisze: „Miłosz chce, aby inteligencja polska dogoniła Zachód. Jest wyrazicielem powojennego polskiego zrywu w kierunku »europejskości« i »nowoczesności«. A ja, szlachcic hreczkosiej panie święty starej daty, wyciągam rękę i powiadam:… Read More ›
Dzisiaj chciałabym opowiedzieć o tym, co sprawiło, że zaczęłam czytać poezję i bardziej ją rozumieć. Nie pamiętam dokładnie, kiedy po raz pierwszy natknęłam się na „Przedśpiew” Leopolda Staffa, ale to właśnie on sprawił, że polubiłam wiersze. Wcześniej bywało oczywiście tak,… Read More ›
Mam dwadzieścia pięć lat i urodziłem się w Mieście. Mam Matkę, Ojca i Brata. Żyją i mają się dobrze. Jestem żołnierzem i walczę razem z moimi towarzyszami – Przyjacielem, Kolegą i Kamratem. Niedługo Brat również do nas dołączy – Ojciec,… Read More ›
Patrz Oto teatr, przyszedłeś, boś chciał, Bo tu mądrzej lub chociaż zabawniej… Bo wiadomo, kto gra, Z kogo śmiech, nad kim łza I że nic się nie stanie naprawdę… Nam Wolno rolę odegrać i wyjść, Nie musimy zabierać jej w… Read More ›
Ładne mieszkanie, jasne. Tu się może pani powiesić. Dobre. Równie dobre jak słyszane nieraz w Krakowie: tu się mogą państwo rozpłaszczyć. Mówione bez cienia uśmiechu, więc nie wiadomo co zrobić z takim tekstem. Pomijasz go więc milczeniem i się potulnie… Read More ›
Czytając poemat ( fragmenty ) „Andrea del Sarto” angielskiego XIX wiecznego poety Roberta Browninga znalazłem zdanie – „mniej znaczy więcej”. Ponieważ nie było mi obce, a i kojarzyło mi się z „lepsze jest wrogiem dobrego”, jak to ja, postanowiłem sprawdzić… Read More ›
Oto triumfalnym wierszem turkocze na bruku wóz, pocałunki blasków na stawie jak rymy, dźwięczy wśród wody złoto, dźwięki zaciera szmer łóz, od łóz wiatr dymi… Poezjo, jakie Twe imię? Ze strychu po spróchniałej drabinie zeszła otulona tajemnicą noc. Odepchnęła moje… Read More ›
I. W filozofii Augusta Cieszkowskiego odbiło się najwydatniej to, co cechę znamienną ducha polskiego, przede wszystkim zaś poezji polskiej w pierwszej połowie ubiegłego stulecia stanowi, tj. marzycielstwo mesjaniczne. Tęsknota za jakimś rajem ziemskim, przez Polskę urzeczywistnionym, ogarnąwszy go głębiej jeszcze… Read More ›
Zapisz.blog 