Ciemne, wilgotne węglowodany,
Kto wy jesteście?
Mglisty uczony, oczarowany,
Błądzę po mieście.

Z krepą deszczu krwiste neony
W poranku bledną.
Węglowodany czy elektrony,
Wszystko wam jedno.

Łażę i ziębnę, ziębnę i ziewam,
Pszczelarz atomów.
Kręcąc laseczkę, głucho opiewam
Wszechświaty domów.

Wszystko mi jedno: atom czy eter
Skondensowany
We mgle majaczą barwnym bukietem
Odowęgliany.

Dźwięki przewracam, nicuję barwy,
Mędrzec zamglony
Jedno mi wszystko, moje miliardy
I centryliony!

Źródło: „Skamander”, kwiecień 1935

Kategorie:Poezja, Źródła

Tagi: Czasopisma, Dwudziestolecie, Skamander, Tuwim