Patrz
Oto teatr, przyszedłeś, boś chciał,
Bo tu mądrzej lub chociaż zabawniej…
Bo wiadomo, kto gra,
Z kogo śmiech, nad kim łza
I że nic się nie stanie naprawdę…

Nam
Wolno rolę odegrać i wyjść,
Nie musimy zabierać jej w życie,
Mylić jawy i snu.
To jest teatr i tu
Kłamstwo swoje granice zna, bo…

Ten teatr
Ten tam, obok nas,
Nie zna granic patosu ni blagi.
Triumfuje Tartuffe
Oklaskuje, kto żyw
Nikt o królu nie krzyknie, że nagi.

Lecz
Co jest grane, czy dramat czy skecz.
Czy tragedia, czy farsa – któż zbada?
Wiemy, jak mało kto,
Że odróżnia je to,
W której chwili kurtyna,
Kurtyna opada, kurtyna opada…

Teatr
Uczy nas żyć,
Życie nas uczy udawać.
Teatr –
Wielka to sprawa.
Patrz, słuchaj,
Najlepiej – graj!

Słowa: Janusz Korczakowski

Kategorie:Poezja, Poezja, Poezja, Poezja, Poezja, Źródła

Tagi: Wodecki